اثر محلول پاشی ازت، روی و بور برتشکیل میوه ، ریزش و برخی صفات کیفی در پرتقال تامسون ناول

میزان محصول مرکبات وابسته به تعداد و اندازه میوه می باشد که آن نیز با تعداد گل موجود و ریزش میوه ارتباط مستقیم دارد. عدم تعادل عناصر غذایی درخت از دلایل عمده کاهش تولید گل و میوه کافی و افزایش ریزش در درختان میوه می باشد. به منظور بررسی اثر محلول پاشی نیتروژن، بور و روی بر میزان اکسین و تشکیل میوه در پرتقال تامسون ناول، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل اوره با سطوح (0، 3و6 در هزار) ، اسید بوریک با دو سطح (0و5/0در هزار) و سولفات روی در دو سطح (0و3در هزار) بودند. تعداد گل، میوه اولیه، میوه بعد از ریزش خردادی و میوه نهایی شمارش شد. کلروفیل a و b و محتوی کارتنوئیدی درختان مورد آزمایش اندازه گیری شدند. مواد جامد قابل حل(tss)، اسیدیته قابل تیتراسیون(ta)، شاخص طعم، ph آب میوه، طول و قطر میوه و میزان اکسین ناحیه ریزش نیز مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج نشان داد محلول پاشی ازت، روی و بور بر صفات اندازه گیری شده تاثیر معنی داری داشتند. بیشترین میزان میوه اولیه و نهایی در تیمار مصرف توام اوره با غلظت 6 در هزار و سولفات روی با غلظت 3 در هزار به دست آمد. بالاترین درصد تشکیل میوه بعد از ریزش خردادی در تیمار سولفات روی با غلظت 3 درهزار و اسید بوریک با غلظت 5/0 در هزار حاصل شد. بیشترین میزان اکسین نیز در همین تیمار دیده شد. بالاترین میزان رنگدانه های برگ و ph آب میوه در تیمار اسید بوریک با غلظت 5/0 در هزار حاصل شد. همچنین بیشترین میزان مواد جامد قابل حل و شاخص طعم در تیمار شاهد و بالاترین میزان اسیدیته قابل تیتراسیون در تیمار اوره با غلظت 6 در هزار، اسید بوریک 5/0 در هزار و سولفات روی 3 در هزار مشاهده گردید. نتایج این آزمایش نشان داد محلول پاشی برگی عناصر غذایی موجب بهبود صفات کمی و کیفی پرتقال تامسون ناول می گردد.